Araf Şiiri - Muhammet Bora Candan

Sevmek bile başlı başına bir bencillik olmuş.
Yürek yurdunun hasret diyarında beni içine almış soğuk bir duş…
Ölüm yanan kalbime sokulmuş soğuk bir demir.
Ölümü unutan çevremde hemen her elde bir kir…
Gururumun üzerine basmışlar.
Şu sıralar karanlık bile karanlığımdan korkar.
Nereye dönersem döneyim arkamda birilerini bırakacaktım.
Açtım ellerimi Sema’ya yalvardım, “yandım, Allah’ım yardım.’’
Ne çare, gökleri de vahşet kaplamış ağlayan çocuk sesleriyle.
Allah insanları yaratmış, insanlar da kendilerine tanrılar yaratmış.
Meğer herkes hayatta kopyanın esiri…
Hemen her davranışta başka şahsiyetler gösterir kendini.
Demek istediklerim anlaşılmadı, belki anlaşılır gibi oldu.
Eğer ki anlaşılsaydı varlık araştırmazdı varlığı, yokluğu.
Varlık yokluk insanları; hepiniz kendinizin hekimi, hâkimisiniz.
Kendi vicdanınızın sahibi…
Çiçek olan yerde böcek olur, böcek olan yerde çiçek değil…
Bu böyle bilinmeli...
W ile M'nin birbirine tersliği ve soğuk savaş...
92 kere secde eder, ulaşırım fenafillaha yavaş yavaş.
Evrim tersine işledi, beyfendiler oldu zampara.
Her şeyin çaresi var, azanın uçkuruna zımpara...
En güzel dua kendi ettiğin duadır.
Çirkin bedende güzel ruhu olabilir, harabenin altındaki yatır.
Ya benimsin ya da humuslu toprağın.
Aşksavar mı yoksa dertsever mi adın?
Melek ve şeytan karşılıklı aldı sazı.
Sanmayın her sanatçı toplumun bilinçaltı.
İnsanlar soba gibidir, uzak durursan üşürsün,
Çok yaklaşırsan yanarsın, dengeyi bul.
Soğuktan ölsen de hiçbir sobaya olma kul.
Karanlıkta yürüyoruz, arıyoruz yolu fenersiz.
Adem'in yaratılması; aşk, intikam, korku, hastalık, diyaliz...
Köre adres sordum, şükrettim gözlerim dizimde değildi.
Unutulanlar umut olanlara inandı, önünde eğildi.
Lafın gelişi söylenmişti, lafın gideceği yer düşünülmeden.
Her bahar bir buzdan kaleyi yıkar, çiçek açarken solar bir beden.
Kişi sevdiğinin aynasıdır, kişi yaşadıklarının aynısıdır.
Lotus çiçeği açarken bir kayada, İlyas'ı arar Hızır.
Balkanlardan akan bal kanlar.
Hahaha'lar Ahahah'lara kapı aralar.
Fakir edebiyatı can sıkmaya başladı.
Bak, bir kaynana hoşuna giden gelini babasının evinden kaçırdı.
Şeytan sevimli ama çirkin.
Canını yaktıkça Allah'a soğutur, tutarsın kin.
Küçük insanların büyük dertleri.
Üç günlük dünya için beş günlük plan fazla değil mi?
Yağmur bereket dedik, kafamızı yardı dolu.
Bak, günümüzde edep edepsizlikle öğretilir oldu.
Tanrı yoksa yaşamanın anlamı yok, varsa ölmenin anlamı çok.
Her şeyi akışına bırak, anlatılanlara karnın olsun tok.
Ruhum artık beden adlı evinde misafir.
Beden adlı ev artık hacizde, beden sahip olduklarına esir.
Artık gözlerini gökyüzüne dikti, unuttu tüm duyguları bendeniz.
Ha varmışım ha yokmuşum, yeryüzündekilerde kalmasın hiç benden iz.

Zihin devletimde otuz bin içişleri bakanı ve bir kaymakam var.
Suç şebekeleri, su şebekelerini yoklar.
Düşmanlar düşmemi düşler, ama ilahi ip buna izin vermez.
Aklı olmayan paraya değer vermez, olan hiç vermez…
Profesör sınav kağıtlarını attı havaya, hepsi masada kaldı.
İnanın çok kitap okudum, ama hiçbiri beni okuyamadı.
Evrenin şarjı azalmış, fişe takılmak ister.
Şöyle söyle: Batarya patlayabilir, zaten düzeneği beter.
Ruhumuzda sevgimizi eskittik, biz biz olmak için eksiktik.
Ruhunu kimlere satıp bedeninle gurur duydun.
Kalbin güneşin olması gerekirken sen yaptın onu uydun.
İnsanın insan egosunu okşar ancak, yoksa insan evrenin artığı.
İlk öpücük nasıl bulundu, acaba ne yapmaya çalışıyorlardı?
Bu dünyanın şeytanına kaç rekât kıldın namaz.
Elektrik direklerine çamaşır asarken nam az…
Gözyaşları artık ya yasaklanmalı ya saklanmalı.
Size bir gerçek söyleyeyim mi, söylediğim her şey yalandı.
Zihniyet kirli, zihin niyet olmalı aslında.
Yazdığım her şey marulu bol bir salata.
Maskeli balo olsa maskesiz katılabilecekler var.
Delikanlı olmayı eli kanlı olmak sanıyorlar.
Sarf ettiğim sözler israf, yalanlarla oyalan.
Toprak hangi tohuma gebe, edelim talan.
Adamakıllı olun ya da sadece adam olun, sonra da akıllı.
İktisattan faizi kaldırırsan geriye kalır bakkal hesabı.
Pantolonun bir paçasına bacak diğerine kafa giydirmek…
Kahreyle dedik hayreyledi, nerede kaldı onca emek.
Uymam sana, uyumam bir daha…
Ne diplomasi işler ne üniversite diploması, kişi olursa deha.
Bazı gölgeler, gölgenin sahibini gölgeler.
Günler ve tünler kol kola girmiş dünler örer.
Unutma ki kanatlar uçarken nimettir, yürürken ise külfet.
Ve bu hayat kanadın olsa da olmasa da yürümekten ibaret.

Muhammet Bora Candan
Kayıt Tarihi : 29.3.2020 20:25:00