Arzıhâl Şiiri - Mehmet İslami

Rahmete gitmek çün zahmet yoluna
Düşürüp; ‘imtihan’ demiş kuluna
Anayı babayı evlâd eline
Baktırmasın düâsını diline
Bülbülü zikrettirirken gülüne
Hâlel getirmezsin mümin kılına
Bizden eder sûdur yüce Mevlâmız

Ömür biter amma problem bitmez
Umut hazînedir müminden gitmez
Besmelesiz hamur, fırına atmaz
Haram bir tokumu, tarlaya atmaz
Kimseyi destursuz mâbede katmaz
Aslına hâkimler aklını satmaz
Akılsızlık odur yüce Mevlâmız

Dertsiz olan hayvan, kullar dertlidir
Aklı yoktur, ondan setaretlidir
Vatan sathı hainli, namertlidir
Elestteki ahdler beşâretlidir
Kıble; dört cihetten işâretlidir
Kurt olanlar hep koyun suretlidir
Dileğimiz; Bedîr yüce Mevlâmız

Af zandan ibâret ümidi güder
Eğer etmez ise O’na kim ne der?
Kâlelerde dolu elemle keder
Sabreden kuluna sefâ bahşeder
Boş gelenler boşu boşuna gider
Kur’ân Sünnet bize rehberlik eder
İsteğimiz sedir yüce Mevlâmız

Yâ İlâhi! muhtacıyız rızânın
Gürkanin kaynattığı kazanın
Kaybedene faydası yok izânın
Akıllardan çıkarılan mizânın
Trol ağla tanzim ulan düzenin
Çıkarılan kilôlarca sazanın
Bilmediği sudur yüce Mevlâmız

İSLÂMİ der: günâhkârdır kulların
Divânı kebîrine varanların
Amelinde masiyetli canların
Afvet; hatasını anlayanların
Hicâbından kan yaş akan didarın
Gülmesine mazhar, rahmet onların
Rahimliğin budur yüce Mevlâmız

11 Mart 2020