Durma cânân durma koş gel, sarmadan toprak teni
Son nefesten önce bir bak, yormadan kâlbin seni
Tatlı söz bir inşirâhdır, hoş sadâdan dâima
Dinle cânâ, dinle n’olur; tâ sadırdan duy beni.
İnşirâh: 1. açılma. 2. açıklık, ferahlık.
Sadır: Yürek, sîne
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta