Sustum…
Çünkü artık her kelime boşluğa çarpıp döner oldu,
Gözlerim satır satır bekledi seni,
Ama sen hep, en sessiz harflerde yok oldun.
Yazdım…
Belki biraz kırgın, belki biraz umutla,
Ama en çok, “anla beni” diyebilecek kadar cesurca.
Sen ise sustun
Ve sustuğun her saniyede biraz daha unuttun beni.
Bir sarılma istedim, zor değildi aslında.
Ama meğer en zor şey,
İstemeyen birinden bir şey beklemekmiş.
Ben artık yormuyorum kalbimi,
Kaçan gölgelerin peşinden koşmuyorum.
Sevgi bir öpücükten ibaretse eğer,
Ben içten gelen bir cümleyi seçiyorum.
E.F.
Esma Furat 2Kayıt Tarihi : 1.7.2025 13:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!