Ayrılık saatiydi, delicesine çalan.
Umursuz /
Sorumsuz /
Anlamsızdı hayat.
Kör bir döngüde savaşıyordu yürek...
Aslında ne kadar güçlüymüş,
Yeni anladım inan.
Arsızmış /
Irsızmış /
Mutluluğa yangınmış bu yürek,
Sessizliğe /
Huzura...
Çekilesi değilmiş bu kahpe döngü,
Ama çekiliyor işte.
Pes edilesi değil aslında hayat,
Ama ediliyor işte...
Kanatları kırık güvercin,
Rengindeki beyaza inat—
Vur beni anlımın çatısından.
Sevdalara hasret bülbül,
Çek, vur beni şakağımdan,
Vur ki dinsin acılar...
Ayrılık saatiydi, delicesine çalan.
Sevdasıyla /
Öfkesiyle /
İçinde kaybolan umutlarıyla,
Bu kahpe döngünün tam orta yerinde—
Çırpınıyor savaşırcasına,
Çabalıyor taparcasına,
Uçuyor tonlarca yükü atmışçasına,
Yediği darbeleri hiçe sayarcasına,
Savaşıyor, gerçekten yaşarcasına...
Yeni anladım, inan!
Arsızmış /
Irsızmış /
Kanserleşmiş bu yürek...
Sevdalara gem vurmuş,
Limitliymiş bu yürek.
Kayıt Tarihi : 24.8.2025 23:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Herkes güçlü olduğunu sanır, ama yürek gerçekten zorlanınca anlaşılır neye ne kadar dayanabildiği. Bu şiir, herkesin kendi yüreğine tuttuğu bir ayna olsun istedim. Keyifli okumalar.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!