Arif Damar Şiirleri - Şair Arif Damar

Vurur düşlerine ozanın
Güneş kızgınlığından birkaç ağustos
Birkaç ağaç
Yüksek ormanlar kuytusundan

Kardeşliğin alıcı kuşu

Ben yalnız tarla da mı başak
Deniz de mi balığım yoksa
Bu esen yel ne biçim yel
Yapraktan sudan
Poyraza mı dönüştü hava
Kötü günler mi geçti

Öyle seveceksin ki,
koskocaman dünyada
tek başına kalınca
sevdiklerin seni yalnız bırakmasın...
Gün ışığı parmaklığı söküp atsın,
taş duvarlar,

Yaprakları dökülünce ağaç
Kuşyuvasını saklayamadı

Seni okşarken elim
Ağustos sularında sürükleniyor

Bir kiremit parçasıyım ben
Yoksul bir evden
Bir çoban türküsüyüm

Bir kiremit parçasıyım kırılan düşen
Poyrazda yoksul bir evcden

Akıl ersin ermesin sevdama
Senden yanayım dedi yeşeren dal senden yana

Sen sabah karanlığında işe gidersin,
Ben sabah karanlığında.

Sen akşam karanlığında işten dönersin,
Ben akşam karanlığında.

Yağmur yağıyor sevgikim,
günlerdir ara vermeden;
senin nefesin gibi sıcak,hayat veren
bereketli,ferah,serin.

Öğrendim ki sen,

Dirseği fesleğen saksısına dayalı
Elinde yeşil bir soğan
Yemiyor da
Isırıp ısırıp bırakıyordu
Ben sigara içiyordum
Ama durmadan

Işıklı günlerinde düşün,
memleketini, dostlarını, sevgilini,
onlarla kal, dinlen
bırak kendinden bir şeyler,
bir mağlup akşamın mahzunluğu
silinsin gözlerinden.