Bu dünya, bu koyup gittiğin dünya…
“Kahrın daniskasını dosttan gördüğün”
Kuşları; insanlarıyla haldaş,
Kuşlarına, insanlarına gönül verdiğin.
Kendini parçalarcasına sevdiğin,
Kendini dilim dilim böldüğün,
Bu çoşkun gönülle, bu mert yürekle
Sonunda garip ve yalnız kaldığın
Bu dünya, bu koyup gittiğin dünya.
Arkana dönüp de baktın mı bir an? ...
Ayrılık gidene değil, kalana kor.
“Bir gün her yolculuk niyetine insan
Eşe dosta veda eder,
Sonra da başını alır gider.”
Bu türlü gidişe dayanmak zor…
Orhan AsenaKayıt Tarihi : 9.1.2003 16:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!