Savruluyor küller,
Hiç bir şey olmamışçasına,
Sessizlik içinde.
Yanıp kor olan alevler,
Diniyor, yavaşça, sönüyor.
Ona şiir yazamıyorum,
Aklıma gelmediğinden değil,
Göz yaşlarımdan.
Sevdiğimi söyleyemiyorum,
Sevmediğimden değil,
İlk defa uyandırdın beni,
Son olmasın.
Her günüm seninle geçsin,
Hiç son bulmasın.
Konumuz şiir,
Düşünsene senleyiz tekrar,
Hemen yanı başımdasın yine,
Başını omzuma koyuyorsun sessizce.
Öpüyorum seni hafif hafif,
Sonra tebessüm ediyorsun,
Sessizce geliyor,
Kim bilir nereye varacak,
Anlam aramak mı gerekiyor?
Şimdi de gidiyor.
Ne vakit döner,
İçimde yine bir sıkıntı,
Tamda melankoli havası.
Mutluluğa sadece bir kaç adım,
Ama artık çok uzaktayım.
Üzüntüden besleniyorum,
Türkistan yolunda at sürdüğümüz zaman,
Ah ne güzeldi bizi bir tutan Hakan.
Ölümüyle bizi esir alan düşman.
Yine öksüz bırakan zaman.
Başımıza geçse de bir kahraman,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!