Kulaçlarını hıncıyla birleştirmiş,
denizi yarmaya çalışırmış bir vaziyette belki de saatlerdir yüzüyordu.
Deniz soğuk olmasına soğuktu ama diri tutuyordu vücudunu, beynini…
Mayıs aylarında denizin keskin soğuğunu özlediğini anlamıştı. Yavaş yavaş üşümektense coşkulu denize bırakılan vücut.
İrkilişin sureti adeta.
Hücrelerin toparlanışı.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta