Aralan'ın Gözyaşları Şiiri - Barış Yeşiltaş

ARAKAN'IN GÖZYAŞLARI


Gözlerimde yaşlar, dinmez bir sızı,
Yürekte yangın, bitmez bir acı.
Arakan'ın yolları kanla çizilmiş,
Masumiyetin rengi solmuş, silinmiş.

Evler yanmış, ocaklar sönmüş,
Çocukların gözleri, korkuyla dönmüş.
Annelerin feryadı göğe yükselmiş,
Babaların umudu toprağa ekilmiş.

Nehirler kanla, denizler acıyla dolmuş,
Dağlar taşlar bu zulme tanık olmuş.
Kuşlar susmuş, rüzgar ağıt yakmış,
Gök kubbe bu acıya sessiz kalmış.

Kamplarda yankılanır çaresizlik sesi,
Yüreklerde saklıdır vatan hasreti.
Her bir çadır bir mezar gibi soğuk,
Her bir bakış bir feryat, bir yok oluş.

Umut bir kıvılcım, sönmek üzere,
Adalet bir hayal, uzak bir yerde.
Dünya sağır, dünya kör olmuş sanki,
Bu feryada, bu acıya kayıtsız kalmış gibi.

Ey insanlık, vicdanınız nerede?
Bu zulme sessiz kalmak ne demek?
Arakan'ın gözyaşları sel olmuş akıyor,
Bu sessizlik, bu kayıtsızlık can yakıyor.

Bir gün elbet güneş doğacak yeniden,
Umut filizlenecek, yeşerecek yeniden.
Adalet yerini bulacak, biliyorum,
Arakan'ın çocukları gülecek biliyorum.

Belki bugün değil, belki yarın,
Ama elbet bitecek bu karanlık çağ.
Arakan yeniden doğacak küllerinden,
Yeniden yükselecek o masumiyetin sancağı.

Dualarımızla, gözyaşlarımızla bekliyoruz,
O günü, o anı, o kutlu şafağı.
Arakan'ın çocukları gülecek yeniden,
İnsanlık onuru yeniden yükselecek.

Bu şiir, bir ağıt değil, bir umut türküsü,
Arakan'ın gözyaşları, bir direniş öyküsü.
Unutmayacağız, unutturmayacağız,
Arakan'ın acısını, yüreğimizde yaşatacağız.


YAZAR: BARIŞ YEŞİLTAŞ
TARİH: 14.07.2025
SAAT: 14:00