Ara Sıra Şiiri - Adem Korkmaz

Bir şeyler var anlam veremediğim
Manasını bulup da çözemediğim
Ara sıraların ara sıra olduğu
Ara sıra diye bir şey
Kelimelerin büyüsün de büyümek
Kaybolmak vezinlerin arasın da
Eyvah diye bir şey
Elveda diye bir şey
Göklerin genişliğin de meçhul olmak!
Bir şey bir şey ki meçhul diye bir şey
Ara sıra yaşamak
Ara sıra zor
Güzel ara sıra
Ara sıraların ara sıralığın da
Bakışların da ki durgunluk gibi
Basitleşirim ara sıra
Berrak suların kokusu gibi olurum
Yakarım kirpikleri mi
Yırtarım göğü
Çıldırım ara sıra
Uykularıma meydan okurum
Kıskanır bazı zaman geceler beni
Kafa tutarım ara sıra çileye
Kahkaha atarken Azrail’e
Kaypak rüzgarlara göğsümü gererim
Soğuk, soğuk terlerim damlar
Ara sıra cehenneme benzerim
Serin yıllar da bile ölümü ararım
Bazı zaman ben güneş
Dünya ise nazlı yar, sevgili
Kavuştum kül oldu nazlı yar
Nedendir sessiz bir çığlığı andırım ara sıra
Gül yine küser gonca güle kızıp
Atarım mutluluğu yüreğimi yarıp
Bir gün Allah’ın huzuruna varıp
Ağlayacağımı anlarım ara sıra
Ara sıra olan ara sıra diye bir şey
Ara sıraların ara sıra insanı
Serin duyguların serinliğin de
Seni sevmek diye bir şey ara sıra olmayan
Gözlerime kara bulutlar indiğin de
Bir coşku bu ara sıra olmayan yağmur hissin de