Bazı aptalları izliyorum birkaç zamandır, görüyorum ki ve benden başkaları da görüyor ki (alemi kör mü sandınız, ya da sizin gibi aptal mı?) en tepeye çıkmak için her türlü numarayı çekiyorlar... Sanıyorlar ki en tepede kalacaklar ölene kadar. Bir aşağı bir yukarı kan tere batmış bir halde koşturup duruyorlar. Yarış var yarış, en tepeye çıkma yarışı… En, en, en olma yarışı.
İşin bence komik olan tarafı, benim bunu fark ettiğimi anladılar anlamasına da (eh aptalların da az akıllı hocaları var canım, feleğin çemberinden geçerken sınıf atladığını sanan takımından, ben kaşar diyorum ya onlara, kendileri hangi sıfatı kullanıyorlar kendileri için acabaaa?) onlarla oynadığımı bilmiyorlar, okudular ve şimdi öğreniyorlar hahaayyyttt!
Sayemde inip çıkıp, bir ileri bir geri uğraşıp duruyorlar. Kulis, komplo teorileri, oradan buradan yandaş toplamaca, gırla gidiyor. Ağamsın paşamsın muhabbetleri…
Sokaktan geçene yapışıp, ahbap gel şurada şöyle bir durum var bu basitliğe ortak ol, uzat sen de elini tutuver ucundan (tut şunun ucunu döşeyelim abiii…) bir şey olmaz diyorlar. Zavallı alet kafalı da, alet oluyor bu düzenbazlara... Bu tiplerin adını da "kullan at" koydum ben, alışmışlar kullanılmaya.
Haa bunların bir de ekip halinde halay çekenleri var, ben onların hepsine birden diyorum kiii "alayınaaa..."
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta