Biz yatağımızda mışıl mışıl uyurken -ben çoğu zaman erken uyanır onu izlerdim.
Onun güneşten önce uyanıp bizi doyurabilme telaşıyla sağa sola koşuşturması gitmez gözümün önünden.
Çay bardağa dolarken çıkan ses bizim uyanma vaktimizin işaretiydi.
Yüzümüzde mahmur bir gülümsemeyle esneyişimiz,
onun sevgi tüten bakışlarının ruhumuza işleyişin tadına varmaktan başka bir şey değildi.
Onun elinden yediğimiz lokmaların, içtiğimiz çayların tadını bu gün bile ararım.
Tamamen doyduğumuzdan emin olmadan kaldırmazdı bizi sofradan.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
tam 13 yıl olacak anne kelimesini dilim söylemeyeli....
o kadar güzel yazmış anlatmışsınız ki hayran kaldım...
okurken ağladım içim sızladı.. annemi çok özledim çok..
yüreğinize dilinize sağlık teşekkür ediyorum bu güzel şiiri yazdığınız paylaştığınız için
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta