Annem Şiiri - Nihal Bıkım

Annem!
En çok insan olan yanım...

Annem!
Hayatla tutuştuğum kavgada,
Ayağım her sendelediğinde,
Ya da bulutlar gözlerimden içeri girip
Baş köşeye kurulduğunda,
Yağmura kesmiş gözlerinle,
Ve titrek sesinle,
Yeniden güneşe sarılmamı sağlayan kadın...

Annem!
Adil olmayan hayatlar yaşadığımda,
Yahut da yüzyılın yasını,
Tuttuğumu sandığım zamanlarda,
İçimdeki kanayan kadını güneşle buluşturan
Kırılamayacak dal...

Annem!
Bir dilim salçalı ekmek kadar yakınsın bana
Beyaz tülbentin
Ve ak saçlarınla...