Ahire Doğru Şiiri - Nihal Bıkım

Senli gecelerden biriydi yine.
Cılız bir mum alevine takıldı gözlerim.
Belki de ruhumun gözleriydi..
Acı çeken ruhumun...
Yanıp yanmamak arasında gidip gelen alevin ışıgında,
Elllerimdeki hüznü seyre daldım.
Ürperdim...
Yenilmişlik akıyordu yoluna bulmaya çalışan her damarda
Gecenin mahremi işledi sonra gönlüme.
Bir daha ürperdim.
Nasıl bir aşk-ı trajediydi bu?
Aşkın o kendine çeken girdabı
yok mu etmeliydi geceye doğan güneşi?
Biliyordum aslında,
Sonu olmayan bir aşkın,
gönüllü mağduru olacağımı,
Akıp giderken zaman, ahire doğru.