Anne Şiiri - Müjgan Kızıleniş

hiç istek şarkın söylenmedi
sıradaki şarkı düştü hep payına
bir elinde cımbız
bir elinde ayna
uzanamadın koltukta
hep umrundaydı dünya.

ne etli istedin etli geldi
ne sütlü istedin sütlü.
kendini biraz naza mı çekseydin,
onu hiç beceremezdin.

beş vakit namazında
namazdan sonra niyazında
cenneti hiç kendin için istemedin.

babamın biricik Kıymeti
komşuların Sultan Teyzesi
deli Fatoşun Hurisi
Basmane Gençlerinin emekçi annesi
adın ne senin anne.

küçücükken başucumda
bana ninni söyleyemedin,
sabahları uyanınca
beni okşayıp sevemedin,
beş evladın hangisine yetişecektin.
saçını süpürge ettin
ama eymedin.

ne vakit özlesem seni öpüyorum...
öpüyorum seninkine benzeyen sağ elimi,
öpüyorum...
sağ elimin küçük parmağını
seninkine benzeyen serçesini.

annesini küçücükken yitiren çocuklar
çabucak büyürmüş anne
sen ondan mı çabuk büyüdün
ondan mı bu kadar büyüksün anne...
peki ya ben,
ondan mı hala çocuğum sende...