Anne Şiiri - Hilmi Akta

Sevenler bir gün ayrılır dediler
Ben de senden ayrıldım anne
Sen yoktun, sevgin yoktu yanımda
Sensiz gurbette kayboldum anne

Kahverengi gözlerini düşünüp ağlarken
Ak saçlarını koklayamadım anne
Her anneler gününde resmine bakarken
Senin yokluğunda, yok oldum anne

Bayramlar geldi ellere,bize neki
Yoktun ki sen yanımda, yoktun ki anne
Çocuklarımın her el öpüşünde
Buselerde eridim kayboldum anne

Babamdı zorluklarda dayandığım
Kaya gibi sırtımı dayadığım
Sessice aramızdan ayrıldığında
Birlikte ağladığım sen yoksun anne

Hastane koridorları nasılda dardı
Doktorla konuştum bir umut vardı
Dışarıyı karakış,ayaz da sardı
Yokluğunda çok üşüdüm anne

Ayrılık zamanı gelince yanından
Umutsuzca sallanan ellerin vardı
Geçtiğim yollar ne kadarda uzadı
Şimdi sensizliğinde boğuldum anne

Zordu ayrılık,bir daha yoktu vuslat
Ayrılığı söylüyordu şarkılar
Kederim katlandı kat kat
Yüreğimde hüzün, yüzüm gülmüyor anne

Dilerim ki yeniden doğayım
Kucağında doyasıya ağlayım
Ben seni nerde arayıp nerde bulayım
Ölüm adres vermiyor ki anne

Biliyorum daha dönmeyeceksin
Bir daha görünce gülmeyeceksin
Biz ne yaparız bilmeyeceksin
Bildiklerinde yok oldum anne

Yıllar geçse de hasretin biter mi
Ocağımız eskisi gibi tüter mi
Başkaları senin gibi sever mi
Sevgine şefkatine hasretim anne

Çok özledim sıcacık nefesini
Canım yavrum diyen sesini
İnan ki babamın da gölgesini
Beklerken güneşlerde kavruldum anne

Babamı kaybettim yıkıldım anne
Güç verdin yeniden kalktım ayağa
Korkusuzca kafa tuttum hayata
Sen gidince devrildim,bittim anne

Göçmenoğlu varmı anne gibisi
Hayat verirdi, can verirdi nefesi
Bir daha gelirmi dünyaya böylesi
Şiirlerin mısraında kayboldum anne

2007-Lüleburgaz