Ne zaman açıldı hayat kapısı
Ne zaman çocuktum büyüdüm anne
Ben sevgi ararken sevdim ne çare
Bilmeden hasrete büründüm anne
Şimdi ben ömrümün baharındayım
Suçsuzum bir aşkın günahındayım
Bitmeyen dertlerin girdabındayım
Yılları hep böyle yürüdüm anne
O şefkât elini çekme elimden
Sar beni bırakma anla halimden
Veririm ömrüne kendi ömrümden
İstersen yerine ölürüm anne
Kim çeker bu kadar çileyi kahrı
Kim ister doğuştan dertli olmayı
Hasretle boğuşan bu yaşamayı
Söyle ben mi senden istedim anne
Canıma işledi hayat acısı
Canımla ödedim ömür kirası
Yangında yüreğim tütmez bacası
Oysa ben hep mutlu göründüm anne
Kekevi derdine yeter dayandım
Bu hayat kahrından bende usandım
Emrah’ı düşümde gördüm uyandım
Öksüzüm yetime sarıldım anne
Dertliyim derdime sarıldım anne
13 Mart 1999
Şükrü KekeviKayıt Tarihi : 7.10.2007 03:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anne yokluğuyla ve acılarla büyüyen garip bir canın annesine dert yanması. Emrah tarafından yorumlandı.
Şair diyor ya: “ Görmek mühim değildir, duymak bütün mesele/ Başka olur şarkıyı duyanın dinlemesi/ Ağlatır beni yaylı tamburun inlemesi.”
Fırtınalı bir ruha selamlar olsun.
Allah konuşturmaya görsün bir insanı…Ancak bu kadar güzel ve duygu yüklü olur. Ruhunuz hep yükseklerde seyretsin, hiç inmesin aşağı…
TÜM YORUMLAR (4)