Anlatamadım Usta Şiiri - Yakup Köstekci

Ve artık her şey geride kaldı,
Olan oldu yaşanan her şey geçmişte kaldı,
Benim kimseyle alıp veremediğim
bir derdim yok olmadı da zaten,
Ben sadece kendimi insanlara anlatamadım,
Sahi usta biz neden böyle olduk?

Bir elekten ibaretti ustam benim hayatım,
Düşenler gitti bense kalanlarla yetiniyorum,
Usta biliyor musun ben kimseye
yorulduğumu dahi anlatamıyorum,

Kimseden bir şey beklediğim de yok,
Dertlerim zirve yaptığında,
Kendimi yollara atıyorum,
Dağlara vuruyorum kendimi,
İnsanlara değil; Yaradan’a sığınıyorum.

Kimseye ne acımı ne de kırgınlığımı belli ettim,
Çünkü ben kendimi yalnızlıkta buldum,
Artık sana olan savaşım bitti,
Kavgam da sona erdi,
Alevler içinde yandığım o günler de
geride kaldı elhamdülillah.
Anlatamıyorum ustam anlatamıyorum kendimi…

Ben çok şey yaşadım ustam hayatım boyunca,
Bir insanın görüp de görmek istemediği çok şey yaşadım,
Doruklara vardım en dibi gördüm ustam,
Arkamda sevdiklerim var sandığım da
derin bir sessizlik varmış meğerse,
Düşman gecenin buz kestiği zaman da değilmiş,
Asıl düşman göğsünü gerdiğin güneşi var sanıp;
Kendini çaresiz savunmasız bıraktığın an da
Sahte sıcaklıkmış…

En sancılı yarayı en yakınından yersin zaten,
İnsana yara nereden gelir misin;
Yarayı uzaktaki değil;
İnsana en yakınından gelirmiş,
Gönlüm böyle dostlardan eridi ustam,

Kimseyi suçlamıyorum,
Kimseye ne kızıyor ne de kin kusuyorum,
Hayatın bir derya su misali olduğunu
en yakınımdan öğrettiler bana,
Kendimi hep o dalgalar içinde bırakıp
kaybolmasına vesile olan da kendimdim.

Aşk ateşten ibarettir dediler,
Ben kendimi o ateşte bile bile yaktım,
Gökkuşağına benzer dediler benim dost bildiklerim,
Renklerine aldandım peşinden gittim
Ve olan bana oldu ustam.
Sonra ne oldu bilir misin canım ustam?
Cennete olan menfaatlerdendir diye diye kendimi unuttum,
Benim yorgunluğum bendeki banadır,
İşte böyle ustam…