Senden uzakta geçirdiğim koca bir senelik hislerimin az bir bölümünü yazabildim. Ne kadar zorlasam da kendimi, sensiz geçirdiğim bir günü üç sayfaya dökemedim. Her güne iki sayfa…
Biri sana, biride bendeki sana…
Sayfaların önü karayla, siyahla kaplı; arkaları umutla, beyazla…
Ayrılığımızla ve kavuşmamızla…
Kalemi elime her alışımda kendimi engin suların ortasında, yelkenlerinin sevgimle şekillendiği beyaz bir teknede yapayalnız, bilinmeyene doğru yol alıyormuşum gibi hissediyorum. Aşk rüzgarım her seferinde sana götürüyor beni, sana kavuşturuyor yorgun bedenimi; Ama sana sarılamadan uyanıyorum “Kahretsin, bu da mı rüyaydı! ” diye bağrınarak…
Bir daha yazıyorum “Bu sefer sarılacağım! ” haykırışlarıyla! Bir daha, bir daha, bir daha…
Bir daha…
Tamamını Oku
