Nasıl unuturum seni,
Nasıl koparım senden,
Büyüdüğüm, okuduğum şehir.
Bir gecekondumuz vardı
Yeşiltepe'nde,
Mutluluğumuzu acımızı paylaşan
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Çok duygusal, çok içten, çok lirik!..
Ankara ve Ankara'nın sarıp kucakladığı sımsıcak, Ankara aşığı bir yürek.
Yokluğun çilesini sindirmiş; yokuşların dikliğini, yoruculuğunu sezdirmiş dizelerinde.
Ankara gibi gelişmiş, büyümüş, olgunlaşmış bir şiir sevdalısı gönül erbabı.
Haline şükretmeyi, bulduğuyla yetinmeyi içselleştirmiş, böylece huzuru, memnuniyeti benliğinde yeşertmiş bir ruh insanı...
Dost!
Ankara'da, Ankara'nın yakınlarında gidecek yer de kalmadı artık.
Uzaklar hep yakın oldu, içerilerde kaldı. Uzaklar yakınlaştıkça içleri doldu.
Şimdi Ankara kendinden olanı daha da uzaklara atmak zorunda kalıyor, büyüdükçe, serpildikçe, genişledikçe...
Hem uzakları yakın, hem yakınları uzak ediyor artık..
Hayırlısı be şiir yürekli insan!..
Sevgi ve saygı rüzgarları esenliğiniz, sayfalarımızda göz iziniz olsun efendim.
Dostça ve sağlıcakla kalınız.
Hikmet Çiftçi
31 Ocak 2013
'GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ'
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta