Umut Kaya - Ankara Şiiri - Antolojime Ek ...

bıraktığım derin yaraları görmek için dönüp baktığımda hayata
göremedim kendisinde benim ile ilgili en ufak anımsama
o an anladım ki bende herkes gibiymişim hayatın kaybolan zamanında
ben aslında ne hayatın anasının amında ne de nazikçe umurunda
bir çocuk gördüm metronun en son vagonunda bakışları kaybolmuş
ismi neydi bilmiyorum hayatın kalın ve eskimiş defterine ne diye kaydolmuş
saçları bir o kadar güzel ve ipek gibi iken bir o kadar karışık ve anlamsız bakışları