İçimi tek acıtandı;
küçükken düştüğümde,
kanayan yaralarım.
Her gün yaralandım
bazen parçalandım.
Kırık bir düşte kaldı
Umutlarım.
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




kanar yaralar.....bazen düşmeden de kanar......tebrikler....teşekkürler....
Ağlarken Kanarım
kanadıkça anlarım.
Ben büyüdükçe.
çoğaldı Acılarım,
geride kaldı toz pembe
Anılarım.
İşte ben buna;
Yanarım.
KUTLARIM DOST...
O toz pembe anıların içinde baş köşeyi 'düşünce kanayan yaralarınızın olması' işin en güzel tarafı olmalı...
Yüreğinize sağlık sayın İbrahim Yuka...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta