Varlığım yeterdi dünyayı karartmaya,
Bir bakışım çökerdi en aydınlık sabaha.
Gölgeyle konuşan bir ruhum ben,
Kendimi bile susturur, izlerdim usulca.
Göz göze gelmezdim aynalarla bile,
Her yansımam başka bir yara gibi.
Hayat hattında acemi tayfalardık.
Ne avunduk sevinç müsveddeleriyle;
aşktan ikmale kaldık...
Bak her sabah bağıran yeni sabaha,
artık iklimler değişmiş, kuşlar da gitmiş,
Devamını Oku
Ne avunduk sevinç müsveddeleriyle;
aşktan ikmale kaldık...
Bak her sabah bağıran yeni sabaha,
artık iklimler değişmiş, kuşlar da gitmiş,




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta