"Ana uşağını döyer, uşaq yene ana deyib ağlar." Yadımdadı, anam meni vurar, men ağlayardım. Ağrımazdı ki, vurduğu yer. Anam meni sevmir deye ağlar... ağlardım. Ağladığım yerde yorulub yuxuya gederdim. Ayılanda altımda döşekçe, üstümde yorğança, başımın altında yastıq olardı. Sevinerdim "anam meni sevir" deye. Men yene körpe olmaq isteyirem, men anamın yoxluğu üçün deyil onun sevgisi üçün ağlamaq isteyirem.
Mingəçevir
07.02.2020
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
