Anam Of Şiiri - Abbas Paksoy

Hak’kın makamı, en yücesi.
Kutsal gece, Kadir gecesi,
Kâbe’dir, kulların secdesi.
Sen; Neler gördün, of anam of.

Andırın-Bostandere köyün.
Hem hoca, hem zalimdi bey’in.
Oynardı, bin bir çeşit oyun.
Sen; Neler gördün, of anam of.

Kitabı, Kuran-ı kerimdi.
Şeriatı, kendi verirdi.
Her şeyi, ezbere bilirdi.
Sen; Neler gördün, of anam of.

Çabuk kızardı, kel kafası.
Hemen atardı, kafatası.
Hiç mi yoktu? Kendi hatası.
Sen; Neler gördün, of anam of.

Avratla evlat, hepsi birdi.
Sıradan, kırar geçirirdi.
Su diye, al kan içirirdi.
Sen; Neler gördün, of anam of.

Bakınca; Tam bir Müslüman’dı.
Her zamanda, nefsine kandı.
Ahret’e varınca, kim yandı.
Sen; Neler gördün, of anam of.

Yataklarda, yatalak kaldın.
Bir yudum suya, muhtaç oldun.
En son dersini, böyle aldın.
Sen; Neler gördün, of anam of.

Cenazen, Alanlıyı buldu.
Çebiş gediği, mekân oldu.
Üzerine, topraklar doldu.
Sen; Neler gördün, of anam of.

Altın aldın, ıskatlık diye,
Altınlar gitti, beyhudeye.
Malamat oldular, tüm köye.
Sen; Neler gördün, of anam of.

Ruhun, yaratana varınca.
Günahın ne, diye sorunca.
Sevabı göster, gonca gonca.
Sen; Neler gördün, of anam of.

Paksoy’uma, sevgi bağladın.
Her gülüşüm ile çağladın.
Hastaysam, başımda ağladın.
Sen; Neler gördün, of anam of.