Anam Şiiri - Zeynep Şekerci

Sana bir şiir yazmadım diye hayıflanıyorum
Bir tanede de seni anlatacağım
Hani geceyi, gündüzü birbirine kattığın
Çocukluk günlerim var ya;

Ben küçük kardeşlerimi sallardım
Beşiğe ip baglamıştın
Bense yarı uyur, yarı uyanık sallardım
Tarla dönüşü yorgun olurduk,
Ellerimde dikenlerin acısı
Sana diyecek sözüm de yok ki;

Sen sabah erken kalkıp,
Nerdeyse gece de sabaha kadar calısıyordun
sabahları inekleri sağmaya hep gecikirdin
Bana çabuk sıgırlara yetiştir derdin
Ellerime çubugu tutustururdun
Uykusunu almamış gözlerimle kalkar;

Soğuk olurdu sabahları
Ayaz vururdu tokat gibi yüzüme
Ah! Bir kere deliksiz uyusam diye düşünürdüm,
Ama yapamazdik
Sen gece ekmek yapar, çamaşir yıkar,
Çesmeden su taşir, çocukların altını degistirirdin
Bazende benim sana yardım etmemi isterdin

Eskiden şimdiki gibi pempars yoktu
Çocukları zar zor emzirirdin
Tüm bakımın onları emzirmek;
O da aceleyle
Sonra salla babam salla yatmazlardı
Tüm gün ve gece sırtüstü, altı ıslanmıstır derdin,
Bazen toprak getirmeğe giderdin
Ya da sidikli topraği kurutur, tekrar altlarına koyardın
Sıcak toprak iyi gelir
Besbelli yatardı çocuklar

Ben sanki göz kapaklarımı kapatırdım da;
Daha uyumadan uyandığımı sanardım
Dünyanin en büyük lüksü uyumaktı benim için
Şimdi beyim iş dönüşü yorgunum, biraz uyuyayım dese
Zamanımızın çoğu uykuda geçiyor
Uyanık kaldıgın kar diyorum
Takılıyorum,
Acele etme öbür dünyada yeterince uyursun diyorum

Birde hiç bir zaman rahat bir ayakkabın olmadı
Hep biz vardık senin icin, önce biz gelirdik
Bizim tüm sorunlarımızı, ihtiyaclarımızı bitirip;
Öyle sana sıra gelmesini beklerdin
Sana hiç sira gelmedi

Şimdi gelirsem düşünüyorumda;
Seni tepeden tırnağa giyindirmeği
İllada rahat bir ayakkabın olsun istiyorum
Önce dünyaya sen geldin
En cok senin hakkın var

Düşünüyorumda;
Bu şiir kitabımı sana hediye etmeği
Ne yapayim diyeceksin?
Ekmeği sattıgın gibi, bunuda satacaksın

(Bad Hersfeld, 1995)