Yıllardır bir fanustan bakıyorum dünyaya,
Bir süs balığı gibi konulmuş akvaryuma.
Mecbur bırakılmışım, sindirilmişim daha çocuk yaşımda,
Yıkılmaz bir bent olmuş , horlanmak durur karşımda.
Yorulmuşum ne güç ne takat bırakmışlar yürüyecek umuda, gururla
Sessizlik en büyük çığlık gibi öğretilmiş yıllarca, kabullenmişim daha doğmadan üzerime yüklenen bu ağır vebali, kimse sormamış bana.
Cevap aramamayı öğretmişler beynimi kurcalayan suallerime ve etten duvar örmüşler geleceğe dair hayallerime.
Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Göz yaşlarıma, ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Devamını Oku
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Göz yaşlarıma, ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,




haykiris muhtesemdi...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta