Ben, Anadolu'nun kızıyım.
Bağrımda onuru taşıyan,
beynimde dürüstlük ideolojisi.
Kazancımı, sıcak sıcak
   alnımdan akıtan
kendi kendimin mahkemesi
ben,
  Anadolu'nun sıcak nefesi...
Anadolu'nun kızıyım.
Beton binaların tam zıttına,
   kerpiçli evlerin
    tezekli tandırların kızıyım.
Karlı dağlarını tablo yaptığınız
ilmek ilmek kilimlerine
    milyarlar saydığınız
     o kültürün kızıyım
ben, Anadolu'nun evladıyım...
Ben bilmem kafa bulduğunuz şeyleri
ben havamı bulmuşum üzüm bağlarında.
Ben bilmem cazırtılı diskoları
   ben kültürümü yaşıyorum
     davullarda, zurnalarda.
Yüzüme kilolarca boya vurmak,
Kumsallarda sere serpe yatmak yerine
    tarlada çapamla
     güneşte kavrulan esmerliğimle
      Allah vergisi tenimle yaşayan..
Benim tenim suni ten değil
gerçektir, terimin tuzuyla kavrulan...
Dedim ya, ben Anadolu'nun kızıyım.
At üstünde gelin giden
    namusunu can bilen.
Bağda üzüm toplayan
    tarlada çapa vuran.
Tandırda yufka açan
    ve, onuruyla yaşayan
      bir Anadolu kızıyım...
Kayıt Tarihi : 12.4.2004 17:40:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 
 



kentli kızlar diskolarda gezen kızlar ve bu kötü bir şey şeklinde tasniflenmiş
kıyaslamak yerine sadece olanı koymak şık olurdu yusuf ziyabey
TÜM YORUMLAR (2)