ANADOLU KADINI
Tahta kerpiç evde açtım gözlerimi ve tüm uzuvlarına dokunarak hissettiğim annemi anımsıyorum.
Sol mememin altında oluşan muhteşem bir acı duyuyorum.
Bir meleğin kanadıyla yükseldiğim gökyüzünden, bulutlardan parçalar kopararak iniyorum yeryüzüne.
Şiddetle çarpan rüzgarın yüzümde kurduğu hakimiyetle bir rüyaya dalıyorum sonra.
Rüyanın içinde bir rüya daha, Tanrı’nın rüyası.
O Tanrı’nın eteğinden kopardıklarımla giyiyorum gelinliğimi
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta