1 mart 1961 Iğdır Tuzluca kağın köyü
Ana
kendime abanıyorum anne.
insanlığın damarındaki kandık...
insandık yenildik, çok yaralandık...
şimdi hangi suya vardımsa birbirini boğazlıyor sığlar...
rüzgarlar havayı kirletiyor ya da esmiyor,
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta