An Gibi Şiiri - Züleyha Aktaş

An Gibi

Sen benim sessizliğimde saklı bir rüzgârsın,
Pencere aralıklarında dolaşan,
Her esintide hatırlanır yüzün.

Kahvenin buğusunda kaybolan ellerin,
Unutulmuş bir defterin sayfaları gibi,
Gölgelerin arasına düşer bakışların.

Bir sokak lambasının altında yürürken,
Gölgelerin dansında aranan adımların,
Hangi gece örter gözlerimi sessizliğinle?

Akşam kızıllığında rüzgârla savrulan saçların,
Bir kedi miyavlaması kadar ani,
Gülüşün sokak taşlarına düşer.

Soğuk olur, üşürsün kendi sessizliğinde,
Hani sarılırsın kendine,
Hani gözlerin kaybolur bir köşede,
O an içimde bir sıcaklık kalır.

Bir sabah uyanırsın başka bir şehirde,
Başka bir kahve kokusu sarar seni,
Sokaklar aynı kalsa da hatıralar sarar her yanımı.

Mahallenin köşesindeki bir çocuğun gülüşü,
Denizin tuzu gibi keskin,
Her dalgada bir iz bırakırsın,
Rüzgârla taşınan parçalar hâlâ kalır.

Gün biter, gece olur,
Bir fırın çıkarır taze ekmekleri,
Sofraya oturulurken her lokmada bir anı geçer,
Ama düşüncelerimde hep sen kalırsın.

Gözlerin gelir geçer içimden,
Bir sokakta, bir baharda,
Sessizce, fark edilmeden,
Ve her nefeste sen.. an gibi aklımdasın.

Nûrferah Züleyha Aktaş
Tarih: 07/11/2023
Saat: 03:37