İki mevsim önce, dolunayın gözlerimde ışıldadığı yaz gecelerini hatırladım bu sabah.
Yapacak hiç bir işim yoktu.
Kalkıp önce sahile sonra da içki içip şarkılar söylediğimiz çay bahçesinin önüne gittim.
Terk edilmişti dalgalar. Bulutlar gökyüzüne sanki biraz uzaktı. Ürktüm!
Üşüdüm!
Parmaklarımı ısıtan sigara da bitti.
Üzgündüm yalnızlığımda.
Her kes kadar uzaktı Altınoluğun Yaz geceleri…
Her kes kadar yalnız ve suskundu Altınoluğun kış günleri…
Kayıt Tarihi : 21.11.2009 20:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!