Emanet bedende manayız bizler
Doğruyu yanlışı seçersin bir gün
Görünmez bir göz her şeyi izler
Ne ektiysen onu biçersin bir gün
Dümensiz döner mi bu koca gemi
Vahdet çırasını yaktım
Arıyorum ben kendimi
Döndüm vücuduma baktım
Arıyorum ben kendimi
Sevinçleri göğe saldım
Yiğit olan namı ile anılır
Eğilmez, dimdik, başım var benim
Zahire bakanlar her dem yanılır
Gözümün üstünde kaşım var benim
Makam, mevki, şöhret, hürmet istemem
Niceler vazgeçti tatlı canından
Kankırmızı ay yıldızlı bayrağım
Rengini almışsın şehit kanından
Kankırmızı ay yıldızlı bayrağım
Tekbirler, dualar kaplarken arşı
Vuslat vakti geldiğinde
Dönmesini bilmelisin
Yürek aklı çeldiğinde
Görmesini bilmelisin
Bir başına kaldığında
Ölümü hatırlatır akşamın rengi
Kendim ile hesaplaştım bu akşam
Kaybettim nefsimle verdiğim cengi
Saçlarıma aklar düştü bu akşam
Beyhude tükettim bunca nefesi
Gün doğmadan neler doğar
Umudunu kaybetme can
Karanlığı güneş boğar
Umudunu kaybetme can
Güzün ağaç yaprak saçar
Şehir gibi büyük bir kalbiniz,
Şiir gibi sıcak bir yüreğiniz var
Şair Müdürüm...
Sevgili dostum, yazmış olduğun şiirleri beğeni ile okuyorum. Çok güzel bir yorumun var. Dilin akıcı, her mısran değişik bir haz veriyor insana, kalemin dert görmesin yüreğine sağlık