Leyla değilsin demiyorum
Belki de o Mecnun ben değilim
Tarih ya bu tekerrürden ibaret
Şirin’le Mecnun “bir” olamazdı
Bizde yeni hikaye yazamazdık
Yazamadık..
Sevgi yoksunu bir kadın,
Ve onu çok seven bir adam.
Bilmemiş sevgiyi korkusundan,
Zayıflık görmüş hep
ve sevememiş..
Adam günlerce ağlamış,
Amansız bir derdim var,
Yüreğimde bir sızım var,
Büyük bir hasretim var,
Adı Sen.
Sonsuz bir hayalim var,
Karanlıkta bir ışığım var,
Bazı vedalar erken gelir,
Sensin geç kalan ayrılığa.
En çok senin canın yanar da,
Kimse uğraşmaz bunu anlamaya..
Fazlasına sahip olmaya çalışma,
Az olduğunda mutlu olursun.
Hayattan beklentin çok olmasın,
Az olursa hep çok olursun.
Sade olsun her şey,
Bir şiir yazmak isterim,
Konu sen, Cahit’i ben,
Begonvil misali naif ve zarif,
Mısraları gülüşüne benzesin isterim..
Senin bana güldüğün gibi gülerlerse sana,
Ateşlerde eriyip giderse ümitlerin,
Canını yakarsa hasret şarkıları,
Ve zaman buz keserse apansız,
Beni anlarsın…
Herkesin vardır apayrı bir hikayesi,
Oysa ki sen şiirdin ey imkansızlığın nişanesi.
Sonu olmayan bir şiirdi sevebilmem seni,
Fakat peri masalıydı sevebilmen beni.
Gelebilseydim;
En başından sana gelirdim,
Bilemedim eksik parçalarımın sende olduğunu.
Yapabilseydim;
Tüm ağaçlardan kağıt yapardım,
Bazı insanlar öğretir,
Değer gördükçe uzaklaştıklarını.
Bazıları öğretir,
Uzaklaştıkça yakınlaşacaklarını.
Öğretir yine insanlar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!