Alper Kürük Şiirleri - Şair Alper Kürük

Sanki göl dışı çamlar nöbet tutan neferler,
Gölde soyunmakta bak sapsarı nilüferler...

Yeşil palet yapraklar ressamlara hazırdır,
Nilüferlerin beyaz açanları da vardır...

Ateş düştüğü yerleri yakar...
Yanmayan ateşe donuk bakar...
Üzgünüm o yiğide,şehide
Ne yazık! Ölümü kanıksama var...
Ateş düştüğü yerleri yakar...

Kadın,denize benzer
Deniz,kadına,
Doyulmaz ikisinin de tadına.
Bir serinliktir insanı çeker
Deniz kucağına
Kadın bağrına.

Ruhun benimle olsun...deniz ile bedenin...
Güneşimde sen varsın, kumsalımda yine sen...
Hâyâlin gözlerinde kalır ilk kez görenin,
Umut veren gülüşün,ömre bedel bir bûsen...

Serinletirken yakan, yakarken de mut veren

Makama çıkmak için türlü merasim ister
Huzura çıkmak için kâlben ALLAH de yeter...

ALLAH'ı zikredişle bütünleşir her zerre
ALLAH'a şükredişle bereket bin bir kerre...

Sevgilim,
Bu yazdıklarım artık
Son kelimelerim.
İnsanlık ne erişilmez saadet...
Şu aşk denilen şey olmasa
Tadı az olurdu saadetin sanırım.

Ulusal Bayramların ulusu Cumhuriyet
Onda demokrat yaşam,onda gerçek hürriyet.

Kurulması kadar güç yaşatabilmek onu
Kaybeder isen gelir mutlu yaşamın sonu.

Analar baş tacıdır... Baş yasa ANAYASA
Anaların işi zor BABA KUVVET olmasa...

Kurnaz siyaset,ana,yufka yürekli diye
Çıkarına yasalar etmek ister hediye...

Dökülürken dudakları yakan
Hasretten başka bir kelime
Bilirseniz söyleyin Allah aşkına.
Hasretti dudaklarımdan dökülen
Hasretti en kızdığım kelime
Beni de yakan o oldu zaten.

Bunca şiir hâlâ yazılıyorsa
Bunca beste hâlâ yapılıyorsa
Bunca türkü hâlâ yakılıyorsa
Aşk henüz tam tanınmamış demektir.

O güzel tad damakta kalıyorsa