Alışıyor insan.
Aç kalmaya,
Parkasız, yırtık bir gömlekle dolaşmaya.
Yüz çizgili, saç dağınık ve beyaz,
Gözleri karanlığa gömülmüş, avurtları çökmüş,
Ve hep yalnız.
Öylede yaşar insan!
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta