Her sabah biraz daha eksik uyanıyorum,
Kahvemin tadı yok,
Penceremin manzarası anlamsız.
Sanki her şey yerli yerinde
Ama ben hiçbir yere ait değilim.
Sensizliği ezberlemeye çalışıyorum,
Adını unutmadan…
Gülüşünü özlüyorum
Hatırlamamaya yemin etmişken.
Arkadaşlar soruyor, “iyiyim” diyorum.
İyileşmekle iyiymiş gibi yapmak
Aynı şey sanıyorlar.
Oysa senin olmadığın bir hayat,
Hangi yöne gitsem
Hep yarım kalıyor.
Kalbim hâlâ seni arıyor,
Ama ellerim vazgeçmiş dokunmaktan.
Yüzüne bile kırgın değilim artık…
Sadece içime susuyorum.
Beni en çok bu sessizlik yoruyor.
Kayıt Tarihi : 9.7.2025 12:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!