Ali Osman Yılmaz Şiirleri - Şair Ali Osm ...

Düşünün ey insanlar,
Yaşarken! düşünün,
Düşünürken de yaşayın,
Yaşam düşüncenizi,kendinizi,
Aşmaya çalışın her an.

Koğuşun demir kapısını,
Öfkeyle yumrukluyordum,
Ellerim acımaya başladı,
Haykırıyorum gardiyana,
Aç kapıyı,aç,avluya çıkar beni,
Bu soğukta donarsın avluda,

Çaresizliğimi,
Çantama doldurup,
Bir başıma,yapayalnız,
Yollara koyuldum,
Gidiyorum uzaklara.
Ben her zaman,

Darda kaldığımızda bize,
Aklımızı kullanmamız söylenir,
Her şeyi mantığımızla çözeceğimizi,
Öğretirler bize,öyle değilmi?
Ama duygunun olmadığı yerde,
Yakıtsız kalmış motor gibidir mantık,

Fırtına patlamış yine,
Deniz çılgınlar gibi,
Saldırdıkça kıyıya,
Islatıyor beni.

Tuzlu bir ıslaklık üstümde,

Sende benim gibi,
Yalnızlığını uyutamadığın,
Geceler geçirdin mi?
Yalnızlığı bir kalem geç,
Ölüm korkusunu yaşamak başka,
Sen hiç ölüm nedir,tanıştın mı?

Sevgisiz yaşam,
Çiçeksiz ve meyvesiz,
Bir ağaç gibidir.
Güzelliğin eşlik etmediği,
Bir sevgi,
Kokusuz çiçekler,

Zaman mı?
Gün yirmi dört saat,
Sana yetmiyorsa,kırksekiz saat,
Sen yeter ki gel bana,
Geliyorum bekle de,de?
Sana işte izin,al sana,

Sevmekten korkmayı,
Neden öğrettiler bize?
Sevme özürlü atalarımız,
Hem analarımız,hem babalarımız,
Ya bilim adamı geçinenler,
Yuh olsun size.

Suyun öte yakasından gelen güzel,
Bırak sevdamla baş başa beni,
Gönül bu, dilediğim gibi seveyim seni,
Sevmek eğer suçsa, lütfen bağışla beni,
Sevmiyorsan sevme, kızıl saçlı güzelim,
Ne zaman istedim, senden beni sevmeni?