Ali Gul Şiirleri - Şair Ali Gul

Malatya'da kardeş kanı dökenler
Okulda yurtlar da örgütlenenler
Öldürenler maşa kim yönetenler?
Kardeş'i kardeş'e el, eylediler.

Herşey özelleşti zenginler aldı

Farkındamısın bilmem, sevgilim?
Sana bağlandığımdan beri.
İzdiraplarımın sona erdiğine
inanıyorum sevginle birlikte,

Lakin dokunmadım sana.

Ekin bitmez olmuş çöle bürünmüş
Ağaçları biren, biren kurumuş
Göksü yaralanmış yüzü delinmiş
Toprağın bağrında sel yarası var.

Hoyrat eller değmiş özü kurumuş

Gurbetin derin yarası
İnsanı çeker burası
Diyer, diyar dolaştırır
Bir lokma ekmek parası.

Kimilerini, güldürür

Parça parça bölüştüler
Arada bir çekiştiler
Keyifle yayip içtiler
Kurtlar sofrasında beni.

Kazan, kazan kaynattılar

Geldi geçti hayel gibi
Boyu bir selvi dal gibi
Zamansız açan gül gibi
Sam yeli esti soldurdu.

Mecnun misali çöllere

Sana güvenmiştim dost diyebildim
Alaycı bakışla halime güldün
İçimdeki seni kendin ödürdün
Böyle dost variken düşman gerekmez.

Parmaklıklar arkasından bakası

Geri alabilsem geçmiş zamanı
Yürek dinlemiyor ahtı amanı
Gönül ister ise candan canan'ı
Karlı dağlar düz ovaya dönüşür.

Ferhat şirin'inin, hasret yüzüne

Sığınacak bir yer varmı?
Üzerinde dumak için
Sır verecek bir dost varmı?
Yüreğimi sermek için.

Alsam başımı götürsem

Sensiz geçen günün çilesim bilsem
Bir ömür peşinden koşar dururdum
Bir kırılmış başın faydasın görsem
Kafamı taşlara vurur dururdum.

Sensiz bir hayata başlamatan sa