Aşk acaba ulaşamamak mı?
Yoksa vardıkça değeri bitenlerden mi?
Bence en büyük aşk platonik olandır.
Ya sence ulaşamadığın gizemli bir ışık mı?
Paylaştıkça büyüdüğünü gördün mü hiç?
Kaçtıkça tadına vardığın oldu mu?
Konuş ey aşk!
Sen neden varsın?
Nerden gelirsin insanın başına?
Nasıl da etkilersin adamı?
Öyle bir şeysin ki
İnsanın nevrini döndürürsün
Ne yaşamlar kattık hayatımıza
Hep üzüldük eksikliğimize
Kimse bakmazdı yokluğumuza
Belki de yaşadığımız yoksulluğumuza
Güzellikler sunsa da her anımıza
Bir gün gitmek için geleceksen gelme,
Bir gün gelmek için geleceksen yine gelme,
Bir gün yokluk için geleceksen gelme,
Bir gün sensizlik için geleceksen hiç gelme,
Bir gün kendin için geleceksen kal gelme.
Bir gün benim için geleceksen gitme,
Bir parçam sende kalsa
Yaşat içinde onu,doğru sonsuzluğa.
Ben gitmiş olsamda
Beni bırak mutlu hatıralarda.
Gözlerim ağlıyor bakma bana
Her sabah güneş doğar odama
Gün boyu başımda dolanır
Ama ne yazık ki akşam olur gün biter
Terk eder beni
Gecenin zifiri karanlığı sarar vücudumu
Yalnızlık ise dizboyu
Yine gitme krizim tuttu
Çağırır beni yalnızlık, aşk unuttu.
Meşk ise hepten sustu
Tutmayın beni, yine bensizliğim tuttu.
Yolumu bilmeden yoldayım
Ve unutma sevgili
Sen unutsan da bana dair geçmişi
Ben seni her zaman sıcak tutacağım
Birkaç dakika önce gitmiş gibi
Ya da birkaç dakikaya döneceksin diye
Yaşatacağım kalbimde
Yüzünü gördüğüm anda
Burası ayrı bir dünya
Sen karşımda durduğunda
Olumsuzluklar hep yoklukta
Varsan eğer yanımda
Yağmurlar gibi aktı yüreğim
Gözlerimden akanlar kana karışmış.
Vücudum sessizliğe bürünmeye hazırlanıyor
Bak kış ayı geldi, susma zamanı
Sensizliği içimde hapsetmeliyim
Belki de hiç çıkmayacak kadar zaman geçmeli
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!