Dans eden yapraklar gibiydi yüreğini açtığında
Ağlardı anlamını bilmeden gülerdi etrafına kayıtsız
Utanması yoktu arsızdı da biraz
Üzgün olduğunda bile en komik maskesini takar çıkardı sokağa
Ama aynaya bakmaktan korkardı yalnızken
Kalabalık arardı
Yalnız hissederdi kendini
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta