Toprak ter kokuyordu. Nefesim tütün. Kurşunlar zıp zıp diyerek toprağı öpüyordu. Makinalı tüfek sesleri yürek çığlığı kadar acıtıyordu ruhumu. Sağımdaki solumdaki aslanlar birer fidan gibi düşüyordu kara toprağın bağrına. En son ben düştüm. Menzile çok az kala. Üşüyor muydum?
Asla.
Korkuyor muydum?
Ne Mümkün.
O gün benim bayramımdı. Kanım kanına karıştı şehit atalarımın. Toprağım toprağına kavuşacak birazdan. Ve üzerimde al güller ve beyaz zambaklar açacak.
Özgür ve bağımsız rüzgarlarla savrulan...
Neşe ile ızdırapla,
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Devamını Oku
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta