Boynuma ağlayan bir kadın vardı Mösyö, kıramadığımdan kırıldığım.. Nasıl olur da bana dair her şeyi bilirdi.. Şimdilerde hatırlarım gülüştüklerimizi, bir gece yarısı cinayetime katlandı. Beyazlığımda kirli maviye bulaştı, sayfalarımın arasında kaybolurken, bir çığlık attı hayatın acısına..
Akşamüstüydü Mösyö, bir Cadillac'ta öldürdüm onu, bir karıncayı bile ezemeyen ben, ruhunu alıp, terk ederek öldürdüm onu..
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta