Bir rüzgar uğultusun da akşam karanlığı çöküyor şehre
aç kalmış martıların yitik duygularıyla, mağrurluğu sahiplenmiş çöplüklerin çığlıklarıyla, akşam karanlığı çöküyor şehre
Gecelerin karanlığını bastıran hasret, güneşin ışığına güç veren umut ve yarına ümitle bakan dalgın gözlerle akşam karanlığı çöküyor şehre.
Yenilginin göstergesiydi hayat defteri,
her sayfasın da mağlubiyet, her satırında mısralarını düçarlıkla oluşturan saklı bir şair
her tiyatro perdesinin arkasında suskunluk,
her dağıtılan bir parçacık ekmeğin önünde izdiham vardı
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta