Akşam güneşi parlatırken rayları

Akşam Güneşi parlatırken rayları
Son vagon uzaklaşır
Islak nemli bakışlar kalır geride
Yolcum uğurlanır uzaklara
Acı öten tren düdüğünde
Bir anlamsız acı takılır gözlerime
Bakarım,bakarım ardından
Başka düdük sesi duyulur
Tebesümler kalmıştır raylarda
Buruk acı yüreklerde.
Ayaklarım dolaşır gölgeler karanlıkta
Bakarım parlayan raylara,
Zihnim yeniden hayaller kurar
Tatlı duygular canlanır gözümde
Akşam usul,usul gitmiştir, Güneşin ardından
Tünerim kuşlar gibi, bir başıma kalırım.
Sisler ve izler
Kanatlarım yanıma düşer
Raylar soğur akşam serinliğinde
Uzaklaşır gider son vagon
Bir başka gara koşar tren...
Kavuşacak sevgililer üşüyen gecede
Heyacanla bekler yürekler
Kavuşur yolcusuna
Acele acele ,inilir vagonlardan
Tez ayrılıklar başlar yeniden
Raylar üstüne düşmüş çiğler ezilir
Kollar sevdiğine sarılır
Acı bir düdük ayırır , başka sevenleri yeniden...
Ayırır sevgilileri yeniden...

yahya bozkuş

1987

kopenhagen