Apansız bir hiddet duygusuydu,
Kelimelerle anlatılamayacak bir öfke seli,
Ramak kalmasıydı deli bir öfke patlamasına
Onu uyandıran toprağın altında.
Sadece bu toprağı üzerinden atmak kalmıştı şimdi,
Tozlarından silkinmek,
İlkbaharı beklemek,
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
