geceleri sığınağına dönerdi yorgun sevgilim
terlemiş elleri toprağa değince
acı bir küfür savururdu - kim bilir -
sanki suların tersine aktığı bir dünyadaydı
ve o -her gece- kaçardı sığınağına
korkuları, yoksunlukları, ümitsizliğinden bunalmıştı
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
