Gözlerimi kapattım.
Çünkü aklımdan geçenleri ancak o zaman görebiliyordum. Önce annem geçiyordu son sürat, ardından babam, sonra dostlarım, sonra dost bildiklerim, sonra günahlar, sonra kadınlar...
Aklım bir sırat köprüsüydü ve düşündüklerim yüz kilometre hızla geçiyordu. Ben günahtım gözlerimi kapattım. Aklım yeşil bir trafik ışığı gibiydi, kimse kalmadı...
Yalnız kaldığında, daha bir yabancı oluyor insan kendine. Birde perdeler kirli olmasa, birde pencereler buğulanmasa daha bir sıkı sarılacağım hayata ve diyeceğim ki;
-Lan göt sen kimsin ben kimim, reva mı bu bana, yakışır mı sana? götsün ve ağzıma sıçıyorsun...
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta