Aklım sakın yalpalama

Göğsümde bir yangı parladı sebepsiz, üşüdüm içimde tarifsiz seni görünce.

Bir andı belki tüm ömrümü tatlandıran bu anı tattım işte. İnce bir tül gibi ağını ördü örümcek zamanın bilinmezliğinden bile önce.

Kirli bir mendil gibi çöpe gitti senden başka her düşünce. Sevda mı bu? Rüzgâr uğultusu duymadan kopan fırtına mı? Usumun kıvrımlarında karanfiller kanarken sen yanımdayken bile duyduğum özlemin adı mı AŞK?

Durduğum yerde olmadığım bir mekânda, hiç bitmeyen bir andayım.

Aklım sakın yalpalama devran dönmez sen düşersen.

20.10.2019 Samsun
Bayram Leventoğlu